ریپل Ripple چیست

22 آذر 1396, 17:05 zahra 5 711 بازدید 0 نظر

ریپل Ripple چیست
ریپل نام یک پول دیجیتال (XRP) و یک شبکه‌ی پرداخت آزاد است که این پول در آن معامله می‌شود.
این شبکه در واقع یک سیستم پرداخت توزیع شده و منبع باز (open source) است که هنوز نسخه‌ی بتای خود را تجربه می‌کند.
در وب‌سایت ریپل آمده است که هدف ریپل این است که مردم بتوانند از «باغ‌های محصور» شبکه‌های مالی خلاصی پیدا کنند.
باغ‌های محصور همان کارت‌های اعتباری، بانک‌ها، پرداخت‌های اینترنتی و سایر ابزارهای مالی هستند که دسترسی‌ها را محدود می‌کنند، برای تبادل پول کارمزد می‌گیرند و تأخیرهایی را در هنگام تراکنش بر مردم تحمیل می‌کنند.
بلاک چین یا فن آوری دفتر کل توزیعی هنوز مورد استفاده گسترده قرار نگرفته است، اما برای استفاده تجاری به حد کافی رشد کرده است. ریپل (Ripple)، عرضه کننده فن آوری بلاک چین، بر این باور است که زمان آن رسیده که بانک ها با همکاری با یکدیگر یک سیستم پرداخت بین بانکی موثر و فراملی ایجاد کنند.
گزارش ریپل با عنوان «مسیری به سوی پرداخت تجاری فرامرزی و لحظه ای با استفاده از فن آوری دفتر کل توزیعی» ، ذکر می کند که بیشتر از ششصد شبکه توزیع یا بلاک چین جایگزین از زمان شروع بیت کوین در سال ۲۰۰۹ ظهور کرده اند و ریپل از جمله آنهاست که در سال ۲۰۱۲ راه اندازی شد.
با وجود این، استفاده گسترده ای در پرداخت های بین بانکی ندارد، یعنی در حیطه ای که بلاک چین در آن فرصت بزرگی دارد. بانکهای متعدد این فن آوری را آزمایش کرده اند اما هنوز بانکهای زیادی نیستند که برای پشتیبانی مشتریان خود از آن استفاده کرده باشند.
ریپل فرصت را به چنگ می آورد
ریپل روی پرداخت های تجاری بین بانکی و تراکنش های مالی بین کشوری تمرکز کرده است، زیرا این پرداختها معمولا از طریق یک شبکه بانکها بدون اینکه مکان مرکزی مقتدری برای شفاف سازی تراکنش ها وجود داشته باشد، صورت می گیرد. دفتر توزیعی یا بلاک پین فرصتی فراهم می آورد تا این سیستم های موجود را بهبود بخشد.
پرداخت های بین مرزی اخیرا محدودیت های خاصی دارند. معمولا بیش از یک روز طول می کشند و به ساعات کاری محدود می شوند. در آغاز، نرخ تراکنش و اجرت آن می تواند نامعلوم باشد. وجوهات مالی قبل از رسیدن به مقصد نهایی از بانکهای زیادی عبور می کند، اغلب تاخیرها و اجرت های اضافی پیش می آید. مشتریان اغلب تاخیر، هزینه های بالا و نامعلومی در مدیریت این پرداخت ها را تجربه می کنند.
بانک ها باید برای مدیریت نقدینگی و تراکنش ها وجوهات مالی را به آن تخصیص دهند، به سئوالات پاسخ داده، جزئیات پرداخت را تغییر داده و موقعیت را رهگیری کرده و اشتباهات را تصحیح کنند. در مقایسه، ریپل از یک تراکنش اطلاعات شفاف، همزمان و لحظه ای استفاده می کند. پرداخت با تایید، قطعیت و شفافیت مبالغ و اجرت ها قبل از تراکنش، بلافاصله صورت می گیرند. راهکار ریپل مدیریت پرداخت را با سیستم موجود همراه می کند و این امر با الگوهای پرداخت داخلی و سیستم های کارتی مانند مسترکارت و ویزا ثابت شده است.
فرصت همین الان است
فرصت برای راه اندازی یک شبکه مبتنی بر ریپل اکنون وجود دارد و می توان به هزاران بانک که در این پرداخت بین مرزی شرکت دارند، دست یافت که به معنای انجام ۱۰ تا ۱۵ میلیارد پرداخت با ارزش سالیانه ۲۵ تا ۳۰ تریلیون دلار است. اما در این فرآیند باید مراقب بود زیرا بانکها نمی توانند بلافاصله به یک شبکه بلاک چین جدید منتفل شوند. نمی توان انتظار انتقال سریع با این حجم عظیم را داشته باشیم چرا که ریسک زیاد است و مسائل نامعلوم بسیاری درباره نحوه عملکرد این شبکه وجود دارد.
اما چیزی که عملی است آغاز ایجاد چنین شبکه از پایین است، که با تعداد محدودی از بانک ها و تراکنش ها شروع می شود. این فن آوری در دسترس است و تقاضای مشتری زیاد است. به کارگیری فن آوری بلاک چین به کرات باعث یادگیری و ورود آهسته این فن آوری می شود و به تدریج می توان مقیاس کار را به روشی تحت کنترل بزرگ کرد.
این رویکرد مسائل ناشناخته خود را دارد، اما ناشناخته ها سریعا قابل کشف و رسیدگی هستند. تطبیق دهندگان اولیه با این فن آوری چیزهایی یاد خواهند گرفت که با آن می توانند در محصولات جدید و موجود تغییراتی انجام دهند، مدل ها و خدمات مورد نیاز را اجرا کرده طوری که نیازمندی های صنعت هرچه پویاتر پرداخت را برآورده سازد.
توافق مورد نیاز
در ابتدا کافی است تعداد محدودی از بانکها با زیرساخت این کار توافق کنند. هر بانکی می تواند سیستم های آی. تی، اولویت جریان پرداخت، فرآیندهای تجاری، مشتریان و ضوابط قانونی را آماده سازد که همه اینها امور شناخته شده و معلوم هستند. بانک ها می توانند تعیین کنند که فن آوری جدید چه تاثیری روی این ها خواهد گذاشت و چه تغییراتی باید انجام شود. می توانند تصمیم بگیرند در آغاز چند کشور و چه مشتریانی را می خواهند وارد این سیستم کنند.
ممکن است بانکها بخواهند با شرکای خود برای تعیین میزان داخل شدن در این سیستم کار کنند و این را می توان کنترل کرد که چگونه با افزایش حجم کار، از ورود جزئی به این سیستم, به ورود بیشتر حرکت کنند.
اکنون به چه چیز نیاز است
یک نظام قانونی و الگوی پرداخت باید نیازمندی های مشارکین را تعریف کند. این ناشناخته ها از قبل معلوم هستند. شکل گیری یک شبکه با دفتر توزیعی می تواند تعیین کند که چه کسی مشارکت دارد و چگونه شبکه عمل خواهد کرد. آنها باید با هم کار کرده تا ضوابط عملی و کنترلی را تعیین کنند، اما فقط تا حدی که برای آغاز شبکه نیاز است و نه بیشتر. کنترل ها را با گسترش شبکه می توان از نو تعریف و تعیین کرد.
انواع واسطه ها و کارگزاران طی زمان تغییر خواهد کرد. سناریوهای مختلی برای سرعت شبکه وجود دارد. انتخاب جریان پرداخت، مشتریان، محصولات، خدمات، جریان درآمد، نرخ رشد تراکنش ها، و تاثیری روی بانک های کارگزار از جمله شناخته های نامعلوم هستند که برای آنها باید یک استراتژی داشت. این استراتژی را فقط وقتی می توان بازتعریف کرد که شبکه راه بیافتد و رشد پیدا کند.
ناشناخته های نامعلوم
ناشناخته های نامعلومی هم وجود دارد (یعنی نه تنها معلوم نیستند بلکه پیش بینی هم نمی توان کرد) که نمی توان پیش بینی کرد. کنترل داده ها، حاکمیت بر روند کار، محرمانه بودن، امنیت را می توان با تجربه ناشی از رشد شبکه بازتعریف کرد. بانک ها با سرعت عمل خود می توانند به سرعت این ناشناخته ها را تشخیص داده و به آن واکنش نشان دهند. این دلیلی است برای اینکه یک شبکه باید اول کوچک باشد اما در رشد مداوم بماند.
از قبل کارهایی انجام شده است
بانک ها در گذشته این رویکرد را به کار گرفته اند. EBA یک سیستم پرداخت یورو را در سال ۱۹۹۹ تاسیس کرد که با ۴۴ بانک در ۲۱ کشور کار می کرد. این سیستم مبتنی بود برای طراحی برای توافق و شفاف سازی تا نیاز مشارکین را برآورده سازد. برخی از بانک ها به تمامی با پرداخت های تجاری به یورو متعهد بودند در حالیکه برخی دیگر به تدریج به این توافق تن دادند. سیستم شفاف سازی EBA از آن زمان رشد کرد و ۴۸۰۶ بانک را در بر گرفت. اکنون در حال راه اندازی الگوی سیستم پرداخت فوری با مشارکت ۴۰ بانک است.
سیستم پرداخت سریع تر (The Faster Payment) در سال ۲۰۰۸ با ۱۳ موسسه عضو در انگلیس شروع به کار کرد و اکنون از ۲۲۷ هزار تراکنش روزانه به سه میلیون رشد کرده است. هر دو این سیستم ها از شبکه ای کوچک شروع کردند و به تدریج و مداوم رشد کردند، کنترل، سرویس و حاکمیت روی شبکه با افزایش حجم تراکنش ها ایجاد شد. تفاوت بین این مثال ها و سیستم دفتر کل توزیعی این است که برای دومی هیچ زیرساخت جدیدی لازم به آزمایش نیست. ریپل به طور مخصوص برای پرداخت بین مرزی و بین بانکی طراحی شده است.